Bakıcı ile ilk gün

  Evdeyim,seninleyim.Sabah bakıcın geldi.Bu kadar zor olacağını tahmin etmezdim.O'nun kucağındasın,seninle konuşuyor.Sense O'na bakıp gülümsüyorsun her zamanki şirinliğinle.Yalnız kalın diye geçtim bilgisayarın başına.Ama kulağım hep içeride,sizde.Oyun oynuyorsunuz şimdi.Ama olmuyor gibi..Bilmiyorum içim çok rahat değil.Sadece 1 haftamız kaldı.Sonra siz başbaşa olacaksınız.Kime bıraksam seni rahat ederdim?Sanırım KİMSEYE.


  Ne olacak o ilk işe gittiğim sabah ,bilmiyorum.Sadece yedirmek içirmek değilki seni olay.6 ayda öğrendiklerimi ,uyguladıklarımı nasıl aktarabileceğim bakıcına bilmiyorum.Sanki senin dilini bir ben biliyormuşum gibi...Neler geçiyor kafamdan bilsen.Aramızdaki bağ zayıflarsa seninle diye korkuyorum.Eminim okuyanlar yersiz bu düşünceler diyecekler,mantığım da öyle diyor ama.Ya hislerim???

  Off çok zormuş...Bugüne kadar seni kimselere emanet etmemişken,her yerde her an birlikte olmuşken şimdi sen bir başkasının üstelik hiç tanımadığın(m) birinin kollarındasın.

  Ağlamam lazım değil mi?Herşey güzel olacak diye olumlu düşünmek lazım değil mi?

  O kadar masumsunki kızım,KIYAMAM SANA....

Benzer Yazılar